هشتم مارس

زن

مردی ثروتمند یا زیبا

یا حتی شاعر نمی‌خواهد

او مردی می‌خواهد

که چشمانش را بفهمد

آنگاه که اندوهگین شد

با دستش

به سینه‌اش اشاره کند

و بگوید:

اینجا سرزمین توست

- نزار قبانی

به بهانه هشتم مارس، روز جهانی زن (البته با تاخیر یک روزه) بر خود واجب می دانم از زحمات و فداکاری های عزیز ترین زن های زندگی ام قدردانی کنم، و از این پنجره اعلام کنم که بدون حضور ایشان هیچگاه به معنای واقعی انسانیت پی نمی بردم.

مادر عزیزتر از جانم که تمام عمر و جوانی اش را به پایم گذاشت تا همواره آسوده باشم و پله های موفقیت زندگی را یک به یک بالا بروم، مادری که همراه و پشتیبان من بوده و هست و یک لحظه نبودنش را نمی توانم تصور کنم، که بدون او هیچم و دنیا جای خوبی برای زیست نیست.

همسر عزیزم که در این سالها همدل و همراه من بوده و هست و در این طریق عشق جز از خودگذشتن و برای زندگی کوشیدن از او ندیدم. در این سالهای سخت که زندگی روی ناملایم و عبوس خود را به ما نشان می داد، لبخندش آرام جانم بود و حمایت هایش پشت و پناهم، که اگر جز این بود، این سالها به تلخی و ناکامی می گذشت. آنچه در من امید به زندگی را تشویق می کند، جبران همه زحمات و فداکاری هاییست که تا کنون فرصت و مجالش فراهم نشده است.

زن ها حس طراوت و شاعرانگی زمین اند

زمینی به وسعت تاریخ

که در هجوم حادثه ها خاک گرفته

کدورتی هزار ساله

از پس کینه های غبارآلود دلهای خشمگین

به آوای دلنشین زنی آرام می گیرند

و دامنی که بر آن می شود گریست

گریست و به درازای عمر انسانیت آرام گرفت.